Dubrovnik

Wybitny dramaturg i eseista, laureat literackiej nagrody Nobla Bernard Shaw napisał, że „Ci, którzy szukają raju na ziemi, muszą przyjechać do Dubrownika”.

Miasto położone na zboczu góry Srd (412 metrów n.p.m.) jest najbardziej znanym miejscem w Chorwacji. Wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO  konkuruje z Wenecją o miano najpiękniejszego miasta śródziemnomorskiego.

Gdzie zacumować

Przypływając do Dubrovnika, można zacumować w jednym z dwóch portów.  Pierwsze miejsce to oddalona o 2,5 kilometra od Starówki Marina Gruz, leżąca w zatoce o tej samej nazwie. Druga możliwość to Marina ACI Dubrownik, do której dopływa się rzeką Dubrovačka, ujście której znajduje się na zachód od zatoki Gruz. Cumowanie w porcie miejskim na Starówce w Dubrowniku jest niemożliwe.

Kilka słów o historii Dubrownika

Historia miasta sięga wczesnego średniowiecza, kiedy to tereny dzisiejszej Chorwacji należały do Imperium Bizantyjskiego. Na początku była to osada rybacka Ilirów, do której w VII wieku przybyły grupy ludności grecko-rzymskiej, uciekające przed Awarami. Oni nadają miejscu nazwę Ragusium. Praktycznie w tym samym czasie przybywają tu Słowianie, którzy założyli tuż obok osadę Dubrova, od której pochodzi współczesna nazwa miasta. W XII wieku obie osady zostają otoczone jednym murem obronnym.

W rezultacie zdobycia Konstantynopola przez wojska IV wyprawy krzyżowej w 1204 roku i upadku znaczenia Bizancjum, panowanie nad miastem przejmują Wenecjanie. Rządy weneckie trwają do 1358 roku. W latach 1358 – 1526 miasto uznawało zwierzchność króla węgierskiego. Było ono wtedy republiką, która, mimo że zależna od kolejnych potęg, biła swoją monetę, miała własną Wielką Radę, zazwyczaj pełny skarbiec i flotę złożoną z 300 statków. Przez długi czas Dubrownik miał monopol w handlu w niektórych rejonach Morza Śródziemnego, słynął ze zręcznych dyplomatów i mógł poszczycić się bardzo wysokim poziomem kultury, sztuki i nauki. To właśnie tutaj powstała najstarsza w Europie apteka.

Schyłek świetności republiki Dubrownickiej rozpoczął się w wieku XVI. Zwiastunem trudnych dla miasta lat było silne trzęsienie ziemi w 1520 roku. W 1526 roku Turcy zwyciężają króla węgierskiego Ludwika Jagiellończyka pod Mohaczem – miasto zmuszone jest do uznania zwierzchności sułtana i płacenia mu wielkiego haraczu. Tego samego roku 20 tysięcy obywateli republiki umiera z powodu dżumy. Po odkryciu Nowego Świata główne szlaki handlowe szybko przeniosły się na Atlantyk, a na Morzu Śródziemnym coraz większą rolę zaczęły odgrywać w tym czasie nowe potęgi morskie – Francja, Anglia i Holandia. Na domiar złego Dubrownik ucierpiał bardzo poważnie podczas silnego trzęsienia ziemi w roku 1667. Ponownie ważną pozycje w handlu śródziemnomorskim Dubrownik uzyskał na krótko na przełomie XVIII/XIX wieku, jednak z chwilą, kiedy na morzach pojawiły się statki parowe, flota dubrownickich żaglowców straciła swoje znaczenie.

W latach 1806-1813 miasto było pod okupacja francuską, następnie angielską, by w końcu znaleźć się w monarchii Habsburgów (1815). Za rządów austriackich Dubrownik przeistoczył się szybko w popularną miejscowość turystyczną. Po upadku Austro-Węgier został włączony do Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców, które w 1929 roku przemianowano na Jugosławię. Od 1991 roku miasto znajduje się w granicach niepodległej Chorwacji.

Co warto zwiedzić?

Starówka Dubrownika ma kształt nieregularnego pięciokąta. Od strony lądu jest ona zamknięta kompleksem murów obronnych o długości 1940 metrów, które zostały wybudowane w XII/XIII wieku. Spacer murami miejskimi Dubrownika to niezapomniane przeżycie.

Oprócz szerokiej głównej ulicy Stradun, przy której obu końcach stoją wspaniałe fontanny, większość ulic jest bardzo wąska, co nadaje Staremu Miastu niepowtarzalnego charakteru – w uliczkach tych kryją się restauracje, które w sezonie pełne są gości.

Do najciekawszych zabytków Dubrownika należą:

• studnia Onofrio – 16-kątna budowla z XV wieku, będąca częścią wodociągów miasta,
• Pałac Rektorów (Knezev Dvor) – dawna siedziba najwyższych władz Republiki Dubrownickiej, stojący blisko starego portu. i więzienie. Dziś w zabytkowych pomieszczeniach znajduje się oddział Muzeum Miejskiego, z kolekcją obrazów, numizmatyką i militariami, Przypomina on wenecki Pałac Dożów, co jest efektem wielu przekształceń dokonywanych głównie w XVII w. Nosi cechy wielu stylów, przede wszystkim jednak gotyku i renesansu. Budynek był siedzibą wielu urzędów, sądu i notariatu, obradowała w nim Wielka Rada, a na pierwszym piętrze pracował sam książę-rektor. Mieściły się tutaj także areszt,
• na zachód od ulicy Stradun stoi Pałac Sponza (1516-1522). Budowla wyróżnia się loggią z pięcioma łukami i bogato zdobionym dziedzińcem wewnętrznym. I tu w czasach świetności mieściły się różne instytucje: urząd celny, mennica i skarbiec republiki, a okresowo nawet skład zboża i coś w rodzaju urzędu miar i wag. W pałacu znajduje się obecnie jedno z najbogatszych archiwów w Europie, poświęcone głównie dziejom miasta. Z pobliskiej wieży zegarowej, co godzinę, rozlega się bicie dzwonów, zwanych popularnie przez miejscową ludność zelenci,
• klasztor Dominikanów – jego budowę rozpoczęto w 1304 r., a następnie wielokrotnie przebudowywano. Dzisiaj do klasztoru należy ciekawe muzeum,
• plac Poljana Luża, na którym od najdawniejszych czasów koncentrowało się życie publiczne Dubrownika. Na środku placu znajduje się słup „Orlandov”, z wyrzeźbionym wojownikiem, symbolem wolnego miasta kupieckiego, dłuta Antuna Dubrovcanina (1418 r.) Długość prawego przedramienia wojownika służyła za wzorzec przyjętej tu miary – łokcia dubrownickiego,
• katedra Velike Gospe (Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny) z cennym wyposażeniem wnętrza (m.in. obraz Tycjana Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny). Warto obejrzeć wspaniale barokowe obrazy i poliptyk Tycjana w głównym ołtarzu. Katedra mieści ponadto skarbczyk oraz grobowiec Rudera Boskovicia, wielkiego uczonego dubrownickiego,
• wzniesiony na pocz. XVII wieku w stylu baroku weneckiego kościół św. Vlaha, patrona Republiki Dubrownickiej, z charakterystyczną okrągłą kopułą, w ołtarzu której obejrzeć można pozłacaną statuę świętego, trzymającą makietę miasta (XVI w.),
• klasztor Franciszkanów budowany od 1317 r. z ciekawym kościołem, utrzymanym na zewnątrz w stylu romańsko-gotyckim, wewnątrz natomiast w stylu barokowym. Za kościołem można podziwiać wspaniały dziedziniec z palmami i inną roślinnością podzwrotnikową i stojącą w środku studnią z XVw. Stojąc na dziedzińcu trudno nie zatrzymać wzroku na wspaniałym krużganku, którego kolumny wieńczą kapitele będące dziełem Mihoja Brajkova z Baru, Miljana Radomisticia, Leonardo Stjepana z Florencji i Ratko Brjakovicia – każdy z kapiteli nich jest inny,
• kościół św. Spasa zbudowany w stylu lombardzkiego renesansu w latach 1520 – 1528r., we wnętrzu którego znajduje się obraz „Wniebowzięcie Piotra z Urbino” z 1527 r.,
• pomniku poety I. Gundulicia, dłuta I. Rendicia, na którym znajdziemy polski akcent w postaci płaskorzeźby ukazującej zwycięstwo Jana III Sobieskiego pod Wiedniem,
• górująca nad całym miastem, monumentalna baszta zwana Minceta, stanowiąca doskonały punkt widokowy.

Przejdź do sekcji

Czarter jachtów w Chorwacji