Wyspy Liparyjskie

Wulkaniczne wyspy na Morzu Śródziemnym z włoskim klimatem.

WYSPY LIPARYJSKIE

Znane również pod nazwą Wyspy Eolskie to grupa siedemnastu wysp pochodzenia wulkanicznego, położonych na Morzu Tyrreńskim pomiędzy Sycylią a półwyspem Apenińskim. Nazwa Wyspy Eolskie pochodzi od imienia greckiego boga Eola – władcy wiatrów. Główną wyspą archipelagu Wysp Liparyjskich jest, jak sama nazwa wskazuje, Lipari.

Wulkaniczna przeszłość geologiczna zdeterminowała charakter tych wysp. Archipelag wyróżnia się dużymi wypiętrzeniami na stosunkowo małej powierzchni, czynnymi wulkanami (wyspa Stromboli i Vulcano) oraz pozostałościami po kraterach wulkanicznych. Na wielu wyspach odnajdziemy skaliste brzegi skrywające liczne jaskinie, niewielkie zatoczki z gorącymi źródłami oraz charakterystyczne czarne plaże.

Na wyspach panuje klimat śródziemnomorski. W okresie letnim oznacza to dużą liczbę słonecznych dni, wysokie temperatury (w lipcu i sierpniu znacznie przekraczające 30 stopni C) oraz temperaturę morza zbliżoną do 25 stopni C. Na ogół wieją tu regularne, niezbyt silne wiatry sprzyjające bezpiecznej żegludze. Wyspy, szczególnie w okresie letnim, narażone są na uciążliwe susze dlatego woda jest tutaj bardzo cennym dobrem. W sytuacji gdy, na wyspie zabraknie wody, jest ona dowożona przez statki-cysterny aż z Messyny. Niewątpliwie ma to wpływ na ceny żywności i napojów, które są tutaj bardzo wysokie.

Pomimo strategicznego położenia Wyspy Liparyjskie w przeszłości nie były zbyt popularne. Brak wody oraz częste erupcje wulkanów utrudniały proces osiedlania. Mimo tego najstarsze ślady osadnictwa pochodzą z XI wieku p.n.e. Szukając śladów przeszłości, warto zwiedzić pochodzący ze średniowiecza zamek na wyspie Lipari przebudowany w wieku XVII w twierdzę typu bastionowego.

W skład archipelagu wchodzi 7 większych wysp o łącznej powierzchni 117 km2: Lipari, Salina, Vulcano, Stromboli, Filicudi, Alicudi, Panarea, Basiluzzo oraz 10 innych wysp – małych i niezamieszkałych.

W 2000 roku wyspy Eolskie zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa Unesco.

STROMBOLI

Stromboli to najbardziej na północ wysunięta wyspa archipelagu. Ma charakterystyczny stożkowaty kształt, który nadaje jej wznoszący się na wysokość 926 m n.p.m. czynny wulkan. Jego ostatnia erupcja w 2003 była na tyle silna, że spowodowała lokalne tsunami. Obecnie z wulkanu unosi się dym a w regularnych odstępach czasu można zaobserwować niewielkie eksplozje popiołu. Stromboli uważana jest za jeden z najbardziej aktywnych wulkanów Europy. Północno -wschodnie wybrzeże wyspy jest zupełnie bezpieczne i nie narażone na wybuchy. Właśnie tam osiedlili się ludzie oraz powstała główna baza turystyczna nosząca tę samą nazwę co wyspa czyli Stromboli. Fascynaci erupcji wulkanów mogą w tym miejscu rozpocząć wyprawę do wulkanu. Należy pamiętać, że jest to dość długa wycieczka i trzeba sobie na nią zarezerwować około 6 godzin. Zwolennicy mniej ekstremalnych przygód mogą udać się na spacer wzdłuż wschodniego wybrzeża wyspy obfitującego w liczne, czarne plaże.

VULCANO

Inną wyspą, posiadającą czynny wulkan jest Vulcano. Wyspa w okresie wakacyjnym oblegana jest przez tłumy turystów za sprawą wielu czarnych plaż, gorących źródeł oraz błot siarkowych. Warto zawinąć do niewielkiego portu w Porto di Levante. Jest to główny ośrodek turystyczny wyspy. Stąd odbywają się liczne wycieczki do głównego krateru wulkanu, którego ostatni wybuch miał miejsce w 1890 roku. Żeglując wokół Vulcano możemy natknąć się na liczne formacje skalne o charakterze wulkanicznym, wyrastające wprost z morza. Przykładem takich geologicznych niespodzianek może być Vulcanello – znajdujące się na północ od Porto di Levante.

LIPARI

Tuż obok Vulcano położona jest główna wyspa archipelagu – Lipari. To wyjątkowo modne i tłoczne miejsce szczególnie w okresie wakacji. Wystarczy zauważyć, że na wyspie żyje ok. 11 tys. mieszkańców a w lipcu i sierpniu liczba ta wzrasta do 200 000. Największym miastem i portem jest Lipari. Jego główną atrakcją jest zamek otoczony murami i malowniczo wznoszący się nad niewielką przystanią Marina Corta a także katedra św. Bartolomeusza. Poza miastem rozciąga się starożytne cmentarzysko z czasów grecko-rzymskich – również warte odwiedzenia. Zwolennicy plaż powinni udać się do Canneto – niewielkiej rybackiej miejscowości na wschodnim wybrzeżu, wzdłuż której rozpościerają się liczne, czarne plaże.

SALINA

Druga co do wielkości wyspa archipelagu. Słynie z upraw kaparów oraz winogron, z których produkuje się białe wina Malvasia. Głównym portem jest Santa Marina di Salina na wschodnim wybrzeżu. Pozostałe miejscowości na wyspie to Malfa, Linguea oraz Rinella – niewielki port na południowym wybrzeżu, w którym również mogą cumować jachty. Najwyższym wzniesieniem wyspy pochodzenia wulkanicznego jest Monte Fossa delle Felci (962 m). Płynąc wzdłuż wyspy można podziwiać spektakularne klifowe skały, opadające wprost do morza.

PANAREA

Panarea – najmniejsza i najpiękniejsza z Wysp Liparyjskich. Zajmuje powierzchnię raptem 4,5 km2. Uchodzi za najdroższą i najbardziej ekskluzywną z Wysp Liparyjskich. Porównywana jest do wysp greckich ze względu na swoją białą zabudowę. Zwolennicy ciszy i spokoju nie będą rozczarowani. Jachty mogą cumować w porcie w San Pietro. Jedyna piaszczysta plaża oddalona jest 30min drogi na południe od portu. Na północy wyspy zdarzają się gorące wyziewy gazów i par wulkanicznych, przypominające wciąż o wulkanicznym charakterze wyspy. Zamieszkała jest głównie wschodnia część wyspy.