Kos

Ta niewielka wyspa położona u wybrzeży Turcji, kształtem przypomina krewetkę.

Wzdłuż jej południowego brzegu ciągną się pastwiska i pola uprawne a lasy widać w okolicy najwyższego szczytu Dikaios (846 m n.p.m.). Północne wybrzeża charakteryzują się spokojnym, nizinnym ukształtowaniem i niewielkimi plażami.

Dość spore rozmiary wyspy chronią Kos przed zalewem turystów, dzięki czemu można tu się wyciszyć i zrelaksować. Kos to prawdziwe wytchnienie od zgiełku i tłumów turystów.

Stolicą, głównym portem oraz największym ośrodkiem turystycznym, kulturalnym i handlowym wyspy jest miasto Kos. Na południowym przyczółku portu wznoszą się ruiny zamku joannitów. Z pozostałości zachowała się potężna twierdza z pierścieniem solidnych umocnień, baszt, bastionów. Naprzeciwko bramy zamku rośnie liczący ponad 700 lat platan. To pod nim, jak głosi legenda, siadywał Hipokrates i uczył swoich słuchaczy trudnej sztuki medycyny. Nieopodal wznosi się meczet Gazi Hassan Pasza z XVIII w. , a dalej drugi – Defterdar, który jest nadal czynną świątynią. Za meczetem rozpościera się Plateia Ekeftherias – niewielki, ruchliwy plac, przy którym stoją hale targowe, greckokatolicka cerkiew i Muzeum Archeologiczne, w którym znajduje się słynny posąg Hipokratesa. Na peryferiach miasta leży jeden z najważniejszych pomników starożytnej Grecji – powstały w IV w. Asklepiejon. Początkowo był miejscem wypoczynku i rekonwalescencji, później zaś szpitalem i uzdrowiskiem. Ruiny Asklepiejonu zajmują trzy tarasy wycięte na zboczach wzgórza i połączone monumentalnymi schodami. Na najwyższym tarasie górowała świątynia Asklepiosa; na środkowym – świątynia Apollina i poświęcony mu ołtarz, na najniższym, opasanym z trzech stron portykami znajdowały się źródła lecznicze, pomieszczenia dla chorych, lekarzy i administracji. Pozostały z nich tylko resztki kolumn, fragmenty ołtarza i podesty.

Warto także wspomnieć o innych, mniejszych miejscowościach, np. położonych na obrzeżach trzech wioskach rybackich. To otoczone ładnymi, piaszczystymi plażami Tingaki, słynące ze słonych bagien Marmari oraz Mastichari, przytulna wioska nadmorska, w pobliżu której znajduje się niezatłoczony Aquapark.

Najdłuższą plażą (10 km) szczyci się Tingaki. Jest dość szeroka, okolona drzewami i świetnie nadaje się na długie spacery. W Marmari plaża jest o połowę krótsza, ale za to blisko stąd do słynnych słonych bagien Alyki. O odpowiedniej porze roku można tu zaobserwować szablodzioby, szczudłaki i podglądać żerujące żółwie wodne.

Mastichari to kilka tawern (słynące ze świeżych owoców morza serwowanych na wiele sposobów) i malowniczy port rybacki. Na zachodnim krańcu plaży wznoszą się ruiny wczesnochrześcijańskiej bazyliki z charakterystycznymi geometrycznymi mozaikami.

Nad inną wioską – Antimachei górują mury twierdzy zbudowanej w XIV w. przez joannitów z Rodos. Do dziś zachowały się jedynie dwie kapliczki i potężne mury. Z nich możemy obserwować gaje oliwne, winnice i porozrzucane na łąkowych wzgórzach wioseczki, jak np. Kardamena, z zachwycającym kościołem.

Warte odwiedzenia jest opuszczone bizantyjskie miasto Palaio Pyli, czy malownicze wioski osadzone na zalesionych stokach góry Dikaios: Agios Dimitrios, Asomatos, Ewangelistria, Lagoudi i Zia. Każda z osad urzeka plątaniną wąskich uliczek ukwieconych oleandrami i pelargoniami, tawernami, restauracji, kawiarniami i straganami oferującymi sto i jeden drobiazgów. Na uwagę zasługuje urocza Zia, położona na zielonym zboczu poprzecinanym strumieniami. Przyciąga tradycyjnymi białymi domkami, malowniczymi zaułkami i wąskimi białymi uliczkami.

Wakacyjną wędrówkę kończymy na zachodzie wyspy, zwieńczonym miasteczkiem Kefalos, ulokowanym nieopodal malowniczej zatoki o tej samej nazwie.